Page 8 - 4322765931-tiras-ocak-2018.compressed
P. 8

I. Oturum Başkanının Konuşması

                                          “İbret Alınacak Yaşanmış iki Yardımlaşma Hikayesi”




                                      Prof. Dr. Bahaeddin YEDİYILDIZ
                                      Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Eski Başkanı





                YOYAV’ın  her  yıl  geleneksel  olarak  düzenle-  zaman bütçeyi denk getirmek mümkün olmuyordu.
            mekte olduğu Yoksullarla Dayanışma Haftası’nın bu   Benim  gibi  ailesinden  gelen  destekle  veya  aldığı
            sene yirmi beşincisi gerçekleştiriliyor (12-18 Aralık   burs ya da kredi ile geçimini sağlayan diğer arka-
            2017). Hafta içinde yer alan seminerin konusu, “Yar-  daşlarımın  durumu  benimkinden  farklı  değildi.  Al-
            dımda Yarış”tır. Bizim kültürümüzün yüce değerleri-  lah’tan birbiriyle dayanışma içinde olan bir arkadaş
            nin kaynağı olan Kur’ân, “işinizi güzel yapınız, Allah   grubumuz  vardı.  Parası  erken  biten  diğerlerinden
            güzel iş işleyenleri sever” (2/195); “… İyi ve güzel   borç alabiliyor, böylece yardımlaşarak her ay büt-
            işler  (hayır  hasenât)  yapmakta  yarışınız”  (2/148);   çelerimizi  dengeleyebiliyorduk.  Bu  uygulama  ara-
            “… Erdemli olmada (birr) ve sakınmada (takvada)   mızda oldukça yaygındı. Meselâ, benim hakkımda
            yardımlaşınız”  (5/2)  buyurulmaktadır.  Kitabımızda   mezuniyet albümüne, “hem borçlu hem de alacaklı
            yardımlaşmayla  ilgili  olarak  bunlara  benzer  daha   olmadığı bir anı yoktur” diye yazılmıştı.
            birçok  hüküm  vardır.  YOYAV’ın  değerli  başkanı   İlk  sene  ben  kiralık  bir  evde  kaldım.  Birinci
            Sayın Ateş, açılış konuşmasında, yardımlaşmanın   yıl  bitmek  üzereydi.  1964  Haziranında  sene  sonu
            dinî temellerini, Kur’anî dayanaklarından hareketle   sınavlarına giriyoruz. Sınav saatleri dışındaki diğer
            çok  güzel  bir  biçimde  anlattılar.  Bunlar  üzerinde   zamanlarda  gece  gündüz  ders  ile  ilgili  kitaplar  ve
            daha  fazla  söz  söylemeye  lüzum  yoktur.  Kaldı  ki,   notlar üzerinde çalışmakla meşgulüz. Ay sonu yak-
            Seminerimizin benim yöneteceğim bu oturumunda,   laşmış, sadece bir iki sınavımız kalmıştı. Bir sabah
            20. Dönem Adana Milletvekilimiz Yük. Mühendis Dr.   kalktım. Kahvaltımı yaptım ve bir gün sonraki sınava
            İ. Ertan Yülek Beyefendi, “Hayırda Yarışmanın Arka   hazırlanmak üzere ders çalışmaya başladım. Vakit
            Planı”  konusunda  bir  tahlil  yapacaklar.  Kültür  Ba-  bir hayli geçmiş, acıkmışım. Karnımı doyurmak üze-
            kanlığı Eski Müsteşar Yardımcısı Dr. Nazif Öztürk   re ayağa kalktım; evde yiyecek namına hiç bir şey
            kardeşimiz, “Hayırda Yarışmak Erdemdir” temasını   kalmamış olduğunu fark ettim. Param da bitmişti…
            ele alacaklar. A. Ü. İlahiyat Fakültesi öğretim üyesi   Yardımlaşma  grubu  dostlarımdan  ödünç  para
            olan meslektaşlarımız Prof. Dr. Seyfettin Erşahin ve   almak üzere, onların kaldıkları Dikimevi’ndeki Ata-
            kızı Yard. Doç. Dr. Zehra Erşahin Hanımefendi de   türk Öğrenci Yurdu’nun yolunu tuttum. Yurdun bah-
            “Yardımseverliğin  Psikolojik  ve  Manevî  Temelleri”   çesine girdim. Sıcak bir gündü. Belli ki çalışmaktan
            üzerine bize bir ortak bildiri sunacaklar. Bu konuş-  yorulmuş olan bizim Gümüşhaneli Harun, biraz din-
            maları zevkle dinleyeceğiz ve eminim buradan yeni   lenmek için bahçeye çıkmış geziniyordu. Üzerinde
            bilgilerle donanarak ve yenilenerek ayrılacağız.   kolları sıvalı beyaz bir gömlek, ayaklarında sandalet
                Arkadaşlarıma  söz  vermeden  önce,  toplu-  vardı. Aklı nerelerdeydi bilmiyorum ama elleri cebin-
            mumuzda  yardımlaşma  olgusunu  çok  çarpıcı  bir   de dalgın dalgın yürüyordu. Birbirimize yaklaşınca
            biçimde sergileyen ve bizzat kendi hayatımda ya-  beni gördü, gülümsedi; selamlaştık ve kucaklaştık.
            şadığım iki yardımlaşma örneği hikâyesi anlatmak   Hal hatır sorduktan sonra; Harun, dedim, “ben fazla
            istiyorum.                                       kalmayacağım, hemen ayrılacağım; yarın sınav var
                Birinci hikâye: 1963 yılında Ankara’da Üniver-  biliyorsun,  çalışmamız  gerekiyor.  Aslında  buraya
            site  tahsilime  başladım.  Babamdan  gelen  parayla   bile  gelmemem,  zaman  harcamamam  gerekirdi
            geçimimi  sağlıyordum.  Babamın  her  ay  maaşını   ama  hiç  param  kalmadı;  sende  varsa  bana  biraz
            alınca  bana  gönderdiği  belli  bir  miktar  parayla  ay   borç verebilir misin?”.
            sonuna kadar idare etmem gerekiyordu. Tabii her     Harun,  “elbette,  olur  arkadaşım”  dedi,  elini

            6                                                                                                                                                                                                          7
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13